Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που δεν συμπαθούσε καθόλου τα μανιτάρια. Έβρισκε τη μυρωδιά τους απωθητική, την όψη τους δυσάρεστη, την ελαστική υφή τους παράξενη. Με υπομονή και επιμέλεια αφαιρούσε τα μανιτάρια που ήταν άτακτα σκορπισμένα στην επιφάνεια της πίτσας και δυσφορούσε όταν τα αντιλαμβανόταν να έχουν τρυπώσει μικροσκοπικά και ψιλοκομμένα σε σάλτσες. Προσπαθούσε να καταλάβει γιατί όλοι οι υπόλοιποι έτρωγαν με ευχαρίστηση κάτι που θεωρείται μύκητας, αλλά μάταια...
Το κοριτσάκι μεγάλωσε και έγινε ολόκληρη γυναίκα. Γνώρισε ένα όμορφο, καλό και γενναίο παλικάρι που δεν φοβόταν να κατασπαράξει τους απαίσιους μύκητες. Τα χρόνια πέρασαν, οι δύο νέοι παντρεύτηκαν και ζούσαν ευτυχισμένοι στο σπιτικό τους. Μέχρι που μια μέρα, εντελώς αναπάντεχα, το παλικάρι ζήτησε από την αγαπημένη του να του φτιάξει μανιταρόπιτα. Η κοπέλα χλόμιασε, λιγοθύμησε, αλλά δεν ήθελε να χαλάσει το χατίρι του καλού της. Οπλίστηκε λοιπόν με θάρρος, αισιοδοξία, ρεγκάτο, καπνιστή γαλοπούλα, αυγά και κρέμα γάλακτος και κλείστηκε στην κουζίνα, αποφασισμένη να φτιάξει μια μανιταρόπιτα που όμοιά της δεν είχε ξαναϋπάρξει (συγχωρέστε μου την υπερβολή, αλλά είναι βασικό στοιχείο των παραμυθιών!).
Μόλις τη δοκίμασε ο καλός της και είδε τον ενθουσιασμό στα μάτια του, άπλωσε το χέρι της και δειλά-δειλά πήρε ένα κομμάτι και το δάγκωσε. "Καλέ... αυτή η μανιταρόπιτα είναι στ' αλήθεια πολύ νόστιμη!", σκέφτηκε. "Τα μανιτάρια έχουν πλούσια γεύση... πόσο αρμονικά έχει ταιριάξει με τις έντονες γεύσεις από το ρεγκάτο και το μπέικον". Όσο η κοπέλα έτρωγε, τόσο σκεφτόταν τη νοστιμιά που έχανε όλα αυτά τα χρόνια. Και με κάθε μπουκιά συμπαθούσε όλο και περισσότερο τα μανιτάρια.
Έτσι λοιπόν τα μανιτάρια μπήκαν για τα καλά στη διατροφή του ζευγαριού, η κοπέλα βάλθηκε να ετοιμάζει πιάτα με μανιτάρια προκειμένου να αναπληρώσει το χαμένο έδαφος των προηγούμενων χρόνων και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Μανιταρόπιτα με ρεγκάτο και καπνιστή γαλοπούλα
Υλικά για 1 μεγάλο ταψί
2 έτοιμα φύλλα σφολιάτας
3 μεγάλες κονσέρβες μανιτάρια champignon (3x800 γραμμ. καθαρό βάρος, 3x460 γραμμ. στραγγισμένο βάρος)
3 κουταλιές σπορέλαιο
2 μεγάλα ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα
400 γραμμ. ρεγκάτο τριμμένο
400 γραμμ. καπνιστή γαλοπούλα κομμένη σε κομματάκια
500 γραμμ. κρέμα γάλακτος
4 μεγάλα αυγά
αλάτι, πιπέρι
Ζεσταίνουμε το σπορέλαιο σε μια μεγάλη κατσαρόλα και σοτάρουμε για 20' περίπου τα κρεμμύδια, τα μανιτάρια και τη γαλοπούλα. Μόλις απορροφηθούν όλα τα υγρά αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αλατοπιπερώνουμε σύμφωνα με τα γούστα μας.
Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς με αντιστάσεις και λαδώνουμε καλά ένα μεγάλο ταψί. Απλώνουμε το ένα φύλλο σφολιάτας.
Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε ελαφρά τα αυγά μαζί με την κρέμα γάλακτος. Ρίχνουμε το μίγμα αυτό στο μίγμα των μανιταριών, προσθέτουμε και το ρεγκάτο και ανακατεύουμε απαλά με μια ξύλινη κουτάλα.
Αδειάζουμε τη γέμιση πάνω από το φύλλο σφολιάτας, ισιώνουμε λίγο την επιφάνεια με την ανάποδη ενός κουταλιού και καλύπτουμε με το δεύτερο φύλλο.
Το λαδώνουμε καλά και χαράσσουμε την πίτα σε τετράγωνα κομμάτια. Ψήνουμε την πίτα για 50' περίπου, μέχρι να ροδίσει όμορφα η επιφάνεια. Σερβίρουμε τη μανιταρόπιτα χλιαρή.
Το κοριτσάκι μεγάλωσε και έγινε ολόκληρη γυναίκα. Γνώρισε ένα όμορφο, καλό και γενναίο παλικάρι που δεν φοβόταν να κατασπαράξει τους απαίσιους μύκητες. Τα χρόνια πέρασαν, οι δύο νέοι παντρεύτηκαν και ζούσαν ευτυχισμένοι στο σπιτικό τους. Μέχρι που μια μέρα, εντελώς αναπάντεχα, το παλικάρι ζήτησε από την αγαπημένη του να του φτιάξει μανιταρόπιτα. Η κοπέλα χλόμιασε, λιγοθύμησε, αλλά δεν ήθελε να χαλάσει το χατίρι του καλού της. Οπλίστηκε λοιπόν με θάρρος, αισιοδοξία, ρεγκάτο, καπνιστή γαλοπούλα, αυγά και κρέμα γάλακτος και κλείστηκε στην κουζίνα, αποφασισμένη να φτιάξει μια μανιταρόπιτα που όμοιά της δεν είχε ξαναϋπάρξει (συγχωρέστε μου την υπερβολή, αλλά είναι βασικό στοιχείο των παραμυθιών!).
Μόλις τη δοκίμασε ο καλός της και είδε τον ενθουσιασμό στα μάτια του, άπλωσε το χέρι της και δειλά-δειλά πήρε ένα κομμάτι και το δάγκωσε. "Καλέ... αυτή η μανιταρόπιτα είναι στ' αλήθεια πολύ νόστιμη!", σκέφτηκε. "Τα μανιτάρια έχουν πλούσια γεύση... πόσο αρμονικά έχει ταιριάξει με τις έντονες γεύσεις από το ρεγκάτο και το μπέικον". Όσο η κοπέλα έτρωγε, τόσο σκεφτόταν τη νοστιμιά που έχανε όλα αυτά τα χρόνια. Και με κάθε μπουκιά συμπαθούσε όλο και περισσότερο τα μανιτάρια.
Έτσι λοιπόν τα μανιτάρια μπήκαν για τα καλά στη διατροφή του ζευγαριού, η κοπέλα βάλθηκε να ετοιμάζει πιάτα με μανιτάρια προκειμένου να αναπληρώσει το χαμένο έδαφος των προηγούμενων χρόνων και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Μανιταρόπιτα με ρεγκάτο και καπνιστή γαλοπούλα
Υλικά για 1 μεγάλο ταψί
2 έτοιμα φύλλα σφολιάτας
3 μεγάλες κονσέρβες μανιτάρια champignon (3x800 γραμμ. καθαρό βάρος, 3x460 γραμμ. στραγγισμένο βάρος)
3 κουταλιές σπορέλαιο
2 μεγάλα ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα
400 γραμμ. ρεγκάτο τριμμένο
400 γραμμ. καπνιστή γαλοπούλα κομμένη σε κομματάκια
500 γραμμ. κρέμα γάλακτος
4 μεγάλα αυγά
αλάτι, πιπέρι
Ζεσταίνουμε το σπορέλαιο σε μια μεγάλη κατσαρόλα και σοτάρουμε για 20' περίπου τα κρεμμύδια, τα μανιτάρια και τη γαλοπούλα. Μόλις απορροφηθούν όλα τα υγρά αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αλατοπιπερώνουμε σύμφωνα με τα γούστα μας.
Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς με αντιστάσεις και λαδώνουμε καλά ένα μεγάλο ταψί. Απλώνουμε το ένα φύλλο σφολιάτας.
Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε ελαφρά τα αυγά μαζί με την κρέμα γάλακτος. Ρίχνουμε το μίγμα αυτό στο μίγμα των μανιταριών, προσθέτουμε και το ρεγκάτο και ανακατεύουμε απαλά με μια ξύλινη κουτάλα.
Αδειάζουμε τη γέμιση πάνω από το φύλλο σφολιάτας, ισιώνουμε λίγο την επιφάνεια με την ανάποδη ενός κουταλιού και καλύπτουμε με το δεύτερο φύλλο.
Το λαδώνουμε καλά και χαράσσουμε την πίτα σε τετράγωνα κομμάτια. Ψήνουμε την πίτα για 50' περίπου, μέχρι να ροδίσει όμορφα η επιφάνεια. Σερβίρουμε τη μανιταρόπιτα χλιαρή.
28 σχόλια :
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!
Αυτή την εισαγωγή θα τη δείξω σε κάποια ψυχή μήπως κι αλλάξει γνώμη αν και δεν νομίζω, στη λέξη και μόνο........
Εγώ πάντως ευχαρίστως τρώω ένα κομμάτι για το ελαφρύ μεσημεριανό μου.
Υπέροχη Ερμιόνη μου! Δεν τόνισες όμως τον επίλογο του παραμυθιού! Το κόκκινο μήλο που τόσο εύκολα τρώμε, μπορεί να είναι δηλητήριο, ενώ οι απαίσιοι μύκητες να είναι νόστιμοι, υγιεινοί και κυρίως άκακοι! :))
Καλημέρα Ερμιόνη μου!Τέλεια η μανιταρόπιτα, λατρεύω τα μανιτάρια!!!Είναι η μέρα τους σήμερα εγώ τα έκανα με ρύζι!Καταπληκτική η εισαγωγή σου!!!
Κι εγώ ακριβώς το ίδιο πρόβλημα είχα "μικρή" με τα μανιτάρια. Αλλά διαπίστωσα για ποιο λόγο δεν μου άρεσαν, όταν έφυγα κάποια στιγμή από την Ελλάδα. Ο λόγος...ότι τα μανιτάρια κονσέρβας δεν έχουν καμία σχέση στη γεύση/υφή/ελαστικότητα (μπλιάχ!) κτλ. (που απ' ότι καταλαβαίνω είναι αυτό που δεν σ' άρεσε κι εσένα, όπως κι εμένα) με τα φρέσκα μανιτάρια! Οπότε θα έλεγα τρέξε, ψάξε, δοκίμασε διαφορετικά (πλευρώτους κτλ.) και θα ξετρελλαθείς όντως...πραγματικά αξίζουν, κι από τότε που τα ανακάλυψα τα λατρεύω! Και άσε τις κονσέρβες απούλητες στα ράφια των σουπερμάρκετ!
Το παραμύθι σου μου άρεσε πολύ, Ερμιόνη :)
Τα μανιτάρια τα λατρεύω. Τα χώνω παντού! Είναι τόσο υγιεινά και πολλές φορές με αυτά αντικαθιστώ το κρέας. Μπήκες λοιπόν στη παρέα των μανιταρόφιλων! Η πίτα σου φαίνεται φοβερή και θα την δοκιμάσω σύντομα. Υπάρχει όμως κάποιος συγκεκριμένος λόγος που επέλεξες να χρησιμοποιήσεις μανιτάρια κονσέρβας αντί φρέσκων;
Φιλιά!
Το εύχομαι Ξανθή μου, ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε!
Έχεις απόλυτο δίκιο Βενετία... προς το παρόν δεν έχω χρησιμοποιήσει φρέσκα μανιτάρια και υποψιάζομαι ότι είναι μεγάλο λάθος εκ μέρους μου. Θα το κάνω όμως... Απλά -προς το παρόν- μου φαίνεται λίγο ταλαιπωριακή η διαδικασία προετοιμασίας τους. Φαντάζομαι είναι μέχρι να πάρω το κολάι όμως!
Γεια σου Μάγδα μου! Εσύ πράγματι είσαι γνωστή μανιταρόφιλη! Όπως είπα και παραπάνω, ο μόνος λόγος για τον οποίο χρησιμοποίησα μανιτάρια κονσέρβας είναι κυρίως λόγω ευκολίας, καθώς δεν έχω ακόμα μεταχειριστεί φρέσκα μανιτάρια γιατί μου φαίνεται λίγο δύσκολη η όλη προετοιμασία τους πριν τη χρήση. Θα το επιχειρήσω όμως γιατί φαντάζομαι πόσα πολλά χάνω! Φιλιά, καλή συνέχεια!
Latreuvo ta manitaria kai mesa sthn piti...poli nostimi. Epeseis, h pita fainetai poli kalo me thn sfoliata!
Τι ωραία ιστορία!! Ο τίτλος με κέρδισε!
Να σου πω την αλήθεια, επειδή λατρεύω τα μανιτάρια και τις τόσο διαφορετικές υφές και γεύσεις που μπορεί να έχουν ανάλογα με το είδος, σπάνια τα μπλέκω με έντονες γεύσεις όπως των τυριών πχ. Τα προτιμώ ψητά, ή πάνω σε ανοιχτές τάρτες- ως μοναδική γέμιση, με μερικά μυρωδικά.
Χαίρομαι που σε κέρδισε η γεύση τους...Δεν είναι τυχάια η φράση «μανιτάρι μαγικό» ;)
Αχ Ερμιόνη μου εγώ πάντα κοιτούσα με απορία τους ανθρώπους που δεν συμπαθούν τα μανιτάρια..! Σκεφτόμουν.. Μα πως γίνεται??!!! Τέλεια η πιτούλα σου με τους ανθούς του μύκητα!
Φιλάκια πολλά
Μ αυτη την ιστορια που διαβασα μπηκα σε σκεψεις μηπως να την κανω κι εγω και μου αλλαξει η γνωμη για τα μανιταρια?
πω πω τα σάλια μου τρέχουνε..κάνω και δίαιτα...όμως θα τη δοκιμάσω κάποια στιγμή...φαίνεται πεντανόστιμη!!! Και το παραμυθάκι σου υπέροχο...!!!
οκ, τι να πω!!! μου έχουν πέσει τα σάλια!!!! :)))
Supeeeeer!!!!!
Καλό βράδυ:)
Πωπωωω! Τέλεια φαίνεται η πίτα σου, πιο λαχταριστή δεν γίνεται αλλά και η ιστορία σου επίσης πολύ ωραίααα!!! Καλό βράδυ!
pio laxtaristi de 8a borouse na deixnei!!! :) iperoxi!! poli kali evdomada! kiss!
Μια από τα ίδια..και εμένα δεν μου άρεσαν τα μανιτάρια,μέχρι που δοκίμασα μια πίτα.Πού..δεν θυμάμαι!Έχω στο ψυγείο,μανιτάρια...Θα πάω να πάρω και την σφολιάτα και καλή μου επιτυχία!!!Καλό βράδυ Ερμιόνη μου!
Αν να την κάνω χωρίς γαλοπούλα, θα ειναι το ιδιο νόστιμη?
Ελπινίκη μου προτείνω να κάνεις μια προσπάθεια! Ίσως αλλάξεις κι εσύ γνώμη!
Beauty Follower, η γαλοπούλα δίνει ωραίο άρωμα στην πίτα, αλλά νομίζω ότι ακόμα και αν την παραλείψεις πάλι νόστιμη θα είναι!
Όχι, μην τα φοβάσαι, δεν είναι τίποτα δύσκολο! Το βασικό (που έκανα λάθος κι εγώ στην αρχή γιατί δεν ήξερα) είναι ότι δεν πρέπει να τα πλένεις γιατί απορροφούν το νερό σαν σφουγγάρι και γίνονται χάλια...Αν είναι σχετικά καθαρά χρειάζεται μόνο λίγο σκούπισμα με ένα βουρτσάκι (μπορείς να βρεις ειδικό, σαν κι αυτό http://www.google.co.uk/search?q=mushroom+brush&hl=en&tbm=shop&aq=f&oq=&aq=f σε όλα τα μεγάλα καταστήματα με είδη μαγειρικής), αν είναι πολύ βρώμικα τότε πρέπει να βγάλεις την απέξω φλούδα, που και πάλι δεν παίρνει πολλή ώρα!
Δες κι εδώ: http://www.athinorama.gr/umami/choices/default.aspx?id=15452
Βενετία μου σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και τις παραπομπές! Θα μελετήσω, θα μαγειρέψω και θα επανέλθω θριαμβευτικά :)
Turkey and mushrooms sound delicious together, especially encased in that flaky puff pastry-yum! Great plating and pictures. Enjoy the day!
Ερμιόνη μου,
μπράβο και πάλι μπράβο!!!
Πραγματικά πολύ ωραίο το πιάτο σου και πολύ ωραίο το παραμυθάκι σου....
Δεν το πιστεύω, μπορώ να αφήσω σχόλιο!
Μπράβο Ερμιονάκι για την αλλαγή που έκανες!!
Νομίζω τώρα δικαιούμαι διπλο-τριπλό κομμάτι από την υπέροχη πίτα σου, που είναι και από τις αγαπημένες μου!
Φιλάκια!
Χα χα! Έλενα έκλεισε λοιπόν! Είσαι η επίσημη tester του μπλογκ! Δικαιωματικά σου αξίζουν και 3 και 4 και 5 κομμάτια! Φιλάκια!
εγω παλι νομιζω πως γεννηθηκα σε μανιταρι!τα λατρευω!προτεινω φρεσκα και μονο φρεσκα και οπωσδηποτε θυμαρι και τριμμενο κολιανδρο για την παρεα...οι καλυτεροι φιλοι του...κι αντι ρεγκατο μια αρωματισμενη βουτυρατη γλυκια ελληνικη γραβιέρα που θα κρατάει τον τόνο και θ'αγκαλιαζει τρυφερά το μανιταρι...:)
Αχ τι όμορφο παραμυθάκι Ερμιόνη μου! Πολύ ωραιότερο μάλιστα γιατί είναι αληθινό ;) Έψαχνα συνταγή για μανιταρόπιτα γιατί μου περίσσεψαν από υλικά για πίτσα και μ'εστειλε εδώ το καλό μας Google :) Δεν έχω τα υλικά δυστυχώς και μάλλον θα μου βγει αλλιώς η συνταγή αλλά θα έχω υπόψη μου τη δική σου για την επόμενη φορά, μ'αρέσει καλύτερα με σφολιάτα (τώρα δυστυχώς υπάρχει χωριάτικο φύλλο στο ψυγείο!). Γεια στα χέρια σου, φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου